Dun! - Do van Ranst

Emma en Stien lazen allebei het boek Dun! van Do van Ranst. Dit vonden ze ervan. 

Fee heeft een beroemde vader die weinig tijd voor haar maakt. Na de dood van haar moeder krijgt haar vader een nieuwe vriendin, Li Jun Chan. Fee vindt haar maar niks. Ze krijgt ruzie met haar beste vriendin Pie omdat ze te veel omgaat met haar nieuwe buurmeisje. Haar buurmeisje heeft dezelfde kledingmaat als Pie, ze lenen elkaars kleren. Als ze dan ook nog eens samen op kamp gaan, barst ze uit! Fee gaat naar haar vriend Hendrik toe, die goed kan schilderen. Fee vraagt of Hendrik haar kan schilderen en als hij antwoordt dat hij haar te dun vindt, loopt Fee weg naar de grote stad. Ze wil iedereen een lesje leren én ze wil zich volvreten, zodat zij en Pie wel dezelfde kledingmaat hebben.

 In de stad komt ze een kat tegen die haar ‘rondleidt’. Ze noemt hem haar gids. Als haar geld gestolen wordt door een paar jongeren, kan ze haar hotel niet meer betalen. Fee sluipt in de nacht weg, uit het hotel. Zo hoeft ze niet te betalen. De volgende dag komt ze een jongen, Pim, tegen die aan het vissen is. Ze loopt met hem mee naar zijn huis. Daar eten ze met zijn zus, Celine. 

Een paar dagen later ontmoet ze een jongen die haar 200 euro zal geven om de dag met haar door te brengen.  Fee vindt dat wel oké, maar wanneer hij vraagt om haar om te kleden kan ze nog op tijd wegrennen. Dat is niet het enige wat ze heeft meegemaakt, haar ober die ze wel nog leuk vond probeert haar te verkrachten gelukkig rent ze nog op tijd weg.

 Na een paar nachten vindt Fee ‘haar gids’ dood op de weg. Ze denkt na over ‘haar gids’ en ze komt erachter dat eigenlijk in de kat de ziel van haar moeder zou kunnen zitten. ‘Haar gids’ bracht haar altijd naar taxi’s om terug naar huis te kunnen gaan. Ze doet de kat in een plastic zak en begraaft het lijkje in de tuin van Pim en Celine. 's Nachts slaapt ze bij Celine in bed. Die ochtend moet Fee dringend weg, want Celines vader is politieagent en ze is bang dat hij haar herkent uit de krant. Fee staat bijna elke dag in de krant als vermist. Er stond in dat ze haar kleren, die ze die dag ervoor ergens had gedumpt, hadden gevonden. De politie denkt dat ze zelfmoord heeft gepleegd. Wat zal Fee nu doen om haar uit de problemen te redden?

Emma's mening:  Dit boek vond ik heel erg saai. De taal die de auteur gebruikt is zeer kinderlijk, zo is het verhaal ook. Jammer, want dit thema kan zeer interessant zijn en behulpzaam voor mensen die deze ziekte hebben. Wat Fee meemaakt in het verhaal gaat niet over eetstoornissen, dat is wel jammer.

Stiens mening: Toen ik de cover las, sprak het boek me wel aan, maar wanneer ik er in begon te lezen bleek het niet echt iets voor mij te zijn. Eerlijk gezegd vind ik het niet zo logisch omdat er haar zoveel overkomt in een korte tijd. Natuurlijk zou het wel een mooi boek kunnen zijn voor mensen die geïnteresseerd zijn in verhalen over eetstoornissen.

Emma en Stien