Ule ''Ik was veertien in 1914-Marc de Bel



In de zomer van 1914 wordt Ule 14 jaar en ze doet dienst bij de dorpsdokter in Cruyshautem. Haar vrije tijd vult ze met meehelpen op de boerderij, samen met haar drie jongere broers. Ze beleeft er haar eerste liefde met Berten. Alles noteert ze keurig in een dagboek dat ze altijd bij zich heeft.
In augustus breekt de oorlog uit. Veel mensen van het dorp vluchten naar Frankrijk. Ule haar vader wordt opgeroepen. Wanneer het te gevaarlijk wordt in het dorp, vluchten ook moeder en haar vier kinderen te voet naar de Westhoek naar hun nonkel en tante. Het is het begin van een vlucht die vier jaar duurt.
Ze vernemen al gauw dat hun vader gesneuveld is. Als de Duitsers in april 1915 gifgas gebruiken, zijn ze ook in Elverdinghe niet meer veilig en trekken ze weg naar de boerderij van Pepee Pauwels in Watou. De hoeve wordt gebruikt als veldhospitaal en Ule leert er Arthur, een Brits soldaat kennen.

Als het ook daar te gevaarlijk wordt, worden de vier kinderen naar een schoolkolonie in Frankrijk gestuurd. De meisjes en jongens worden er gescheiden. Dat is niet naar de wil van Ule, want haar moeder heeft haar op het hart gedrukt om altijd samen te blijven. Als Ule verneemt dat er een bom op de boerderij in Watou is gevallen, vlucht ze weg, samen met haar broers, een vriendin Martha en een vriend Amedeus. Ze leggen een 200 km lange tocht naar Watou grotendeels te voet af.
Komen ze veilig thuis? Is alles nog zoals het was?

Het boek situeert zich in de Eerst Wereldoorlog en is heel spannend en er is ook heel wat emotie, zowel verdriet als gelukkige momenten.
Ik zou me kunnen inleven in het leven van Ule. Eerst moet haar vader naar de oorlog en dat weegt zwaar op haar maag en die van haar moeder.  Ze beleeft ook mooie momenten bij de dokter en bij Berten. In haar vlucht met haar moeder en haar broertjes beleeft ze heel spannende en onaangename ervaringen. Ze wordt hierdoor ook heel wat volwassener. Ule heeft geen tijd om puber te zijn. Die fase van haar leven slaat ze over omdat het oorlog is. Ule zorgt als een moeder voor haar drie jongere broers in de vlucht van de kolonie in Frankrijk naar huis. Ze beleeft er heel moeilijke momenten, maar slaat zich erdoor. Ze krijgt heel wat steun van haar broer Dree en haar vriendje Amedeus. Samenzijn is het allerbelangrijkste en ze beleven dan ook mooie momenten.
Ik pinkte soms wel een traantje weg. De taal was heel herkenbaar voor deze streek.
Ik hoop dat wij nooit "oorlog" meemaken. Laat ons elke dag genieten van de kleine dingen van het leven.

Charlotte

Reacties

Populaire posts