Ule ''Ik was veertien in 1914-Marc de Bel
In de zomer van 1914 wordt Ule 14 jaar en ze
doet dienst bij de dorpsdokter in Cruyshautem. Haar vrije tijd vult ze met
meehelpen op de boerderij, samen met haar drie jongere broers. Ze beleeft er
haar eerste liefde met Berten. Alles noteert ze keurig in een dagboek dat ze
altijd bij zich heeft.
In augustus breekt de oorlog uit. Veel mensen
van het dorp vluchten naar Frankrijk. Ule haar vader wordt opgeroepen. Wanneer
het te gevaarlijk wordt in het dorp, vluchten ook moeder en haar vier kinderen
te voet naar de Westhoek naar hun nonkel en tante. Het is het begin van een
vlucht die vier jaar duurt.
Ze vernemen al gauw dat hun vader gesneuveld
is. Als de Duitsers in april 1915 gifgas gebruiken, zijn ze ook in Elverdinghe
niet meer veilig en trekken ze weg naar de boerderij van Pepee Pauwels in
Watou. De hoeve wordt gebruikt als veldhospitaal en Ule leert er Arthur, een
Brits soldaat kennen.
Als het ook daar te gevaarlijk wordt, worden
de vier kinderen naar een schoolkolonie in Frankrijk gestuurd. De meisjes en
jongens worden er gescheiden. Dat is niet naar de wil van Ule, want haar moeder
heeft haar op het hart gedrukt om altijd samen te blijven. Als Ule verneemt dat
er een bom op de boerderij in Watou is gevallen, vlucht ze weg, samen met haar
broers, een vriendin Martha en een vriend Amedeus. Ze leggen een 200 km lange
tocht naar Watou grotendeels te voet af.
Komen ze veilig thuis? Is alles nog zoals het
was?
Het boek situeert zich in de Eerst
Wereldoorlog en is heel spannend en er is ook heel wat emotie, zowel verdriet
als gelukkige momenten.
Ik zou me kunnen inleven in het leven van Ule.
Eerst moet haar vader naar de oorlog en dat weegt zwaar op haar maag en die van
haar moeder. Ze beleeft ook mooie
momenten bij de dokter en bij Berten. In haar vlucht met haar moeder en haar
broertjes beleeft ze heel spannende en onaangename ervaringen. Ze wordt
hierdoor ook heel wat volwassener. Ule heeft geen tijd om puber te zijn. Die
fase van haar leven slaat ze over omdat het oorlog is. Ule zorgt als een moeder
voor haar drie jongere broers in de vlucht van de kolonie in Frankrijk naar
huis. Ze beleeft er heel moeilijke momenten, maar slaat zich erdoor. Ze krijgt
heel wat steun van haar broer Dree en haar vriendje Amedeus. Samenzijn is het
allerbelangrijkste en ze beleven dan ook mooie momenten.
Ik pinkte soms wel een traantje weg. De taal
was heel herkenbaar voor deze streek.
Ik hoop dat wij nooit "oorlog"
meemaken. Laat ons elke dag genieten van de kleine dingen van het leven.
Charlotte
Reacties
Een reactie posten