Het offer van de Baobab -- Kate Kriske
De zestienjarige Marcus Holme vertrekt naar de West-point
Academy, een legerschool. Wanneer hij met zijn vriend ‘de muur’ doet, met
andere woorden de academie verlaat zonder toestemming, wordt hij zwaar gestraft
en moet hij een jaar les volgen in het PAC.
Hier baalt hij erg van omdat hij net een aanbieding had
gekregen voor het SPAT. Het SPAT is een super geheime organisatie die
spannende, ultra geheime zaken onderzoekt en aanpakt. Het PAC is een onderdeel
van het SPAT, maar dit weet Marcus niet.
Als hij aankomt in het PAC denkt hij: “Moet ik hier
samenleven met kreupelen?” Want alle leerlingen in het PAC hebben een fysieke
beperking. Maar al snel leert hij verschillende mensen van zijn groep
kennen, waaronder Victoria.
Samen met Victoria en hun team wordt hij ingezet als spion. Marcus
leert de mensen met een fysieke beperking kennen als echte helden in hun vak.
Ze moeten elkaar blindelings vertrouwen om zo hun missie te volbrengen.
Een boek over spionage lees ik normaal nooit, maar omdat het
boek gaat over mensen met een fysieke beperking trok het toch mijn aandacht.
Vaak gaat het in het boek het ene moment over Marcus, dan
terug over Victoria en zo springt het vertelstandpunt van het ene personage naar het
ander. In het boek worden moeilijke namen gebruikt voor de personages en
daardoor duurde het een tijdje vooraleer ik de namen kon onthouden en ze kon
toewijzen. Dit zorgt er dan ook voor dat het een moeilijk boek is om te lezen.
Er wordt in dit boek leuke en beeldende taal gebruikt. De
auteurs geven goed weer wat het karakter is van de personages en hoe ze zich
voelen. Dit maakt het leuk om dit boek te lezen, want zo kan je je goed inleven
in de personages. Het negatieve puntje als het over de taal gaat zijn de immens
lange zinnen die de auteurs gebruiken. Daardoor komt het soms wat saai over.
De auteurs schreven alles tot in het detail, maar daar gingen
ze soms te ver in. Ik vind het saai worden als iemand een halve bladzijde schrijft
over hoe een refter van een school eruitziet. Ze hadden beter wat minder
uitgebreid alle gebouwen beschreven en wat meer geschreven over de mislukte
aanslag op het einde.
Tijdens het lezen kon ik de spanning echt voelen, maar het
was wel jammer dat de aanloop naar het spannende gedeelte soms te lang was.
Toch wisten de auteurs me te blijven boeien terwijl het voor mij persoonlijk
een moeilijk boek was om te lezen.
Het einde van het
boek zit vol verrassingen waardoor ik nieuwsgierig ben naar het vervolg.
Reacties
Een reactie posten